पुस्तकाचे नाव : पार्टनर लेखक --व पु काळे
प्रकाशक: मेहता पब्लिशिंग हाउस पाने:१५६ किमत :१२० प्रथम आ.:१९७६
व पुचं मास्टरपीस म्हणून ओळखल जाणारं पुस्तक.आज परत दुसऱ्यांदा वाचलं.श्री पार्टनर ह्या नावाने ह्याच वर्षी ह्या पुस्तकावर आधारित मराठी सिनेमा देखील प्रदर्शित झालाय.मध्यमवर्गीय श्री ,त्याचा मित्र पार्टनर व श्रीची पत्नी किरण हि मध्यवती पत्र व त्यांची कथा.साधारण मध्यमवर्गीय माणसाच्या आयुष्यात घडणाऱ्या घटना व पु नि छान रंगवल्या आहेत .पार्टनर व श्री चे सवांद अप्रतिम .शेवट अंगावर येतो .पुस्तक एकूणच अप्रतिम.व पुं चे वपुर्झा ज्यांनी वाचले तर त्यासारखी वाक्ये प्रत्येक पानावर येतात.अशी अप्रतिम वाक्ये लिहिणारा व पुं शिवाय माझ्या तरी पाहण्यात नाही .काही वाक्ये इथे देत आहे
>माणसाची नजर ज्या वस्तूकडे असते ,तीच वस्तू त्याला पहायची आहे ,तसं त्या माणसाकडे पाहणाऱ्या इतरांना वाटतं
>अंधारात भिंती दिसत नाहीत ,आखून बांधलेल्या खोल्या अमर्याद आकार धारण करतात ,त्यात हरवून जायला सोप जातं .
>कायम आजारी असलेल्या माणसाला जेव्हा ईतर कंटाळतात तेव्हा त्याचा तो किती कंटाळलेला असतो हे इतरांच्या लक्षातही येत नाही .माणसाच स्वताच्याच कंटाळ्यावर प्रेम असतं.
>रागवून फायदा नाही म्हणून रागवत नाही मी ,पण पुन्हा असले कोते (?) आरोप करू नकोस.माझ्या स्वभावातला एखादा धागा नसेल तुला समजलेला .समजावा अशी अपेक्षा नाही.एखाद्या कृतीमागचा आशय जाणून घ्यायला तुला सवड नसेल किंवा इच्छा नसेल तुझी.पण त्यावर तुझ्या अंदाजाने अन्याय तरी करू नकोस.
>आपल्याला हवा तेव्हा तिसरा माणूस न जाणे हाच नरक!
> As you write more and more personal it becomes more and more univarsal
>
प्रकाशक: मेहता पब्लिशिंग हाउस पाने:१५६ किमत :१२० प्रथम आ.:१९७६
व पुचं मास्टरपीस म्हणून ओळखल जाणारं पुस्तक.आज परत दुसऱ्यांदा वाचलं.श्री पार्टनर ह्या नावाने ह्याच वर्षी ह्या पुस्तकावर आधारित मराठी सिनेमा देखील प्रदर्शित झालाय.मध्यमवर्गीय श्री ,त्याचा मित्र पार्टनर व श्रीची पत्नी किरण हि मध्यवती पत्र व त्यांची कथा.साधारण मध्यमवर्गीय माणसाच्या आयुष्यात घडणाऱ्या घटना व पु नि छान रंगवल्या आहेत .पार्टनर व श्री चे सवांद अप्रतिम .शेवट अंगावर येतो .पुस्तक एकूणच अप्रतिम.व पुं चे वपुर्झा ज्यांनी वाचले तर त्यासारखी वाक्ये प्रत्येक पानावर येतात.अशी अप्रतिम वाक्ये लिहिणारा व पुं शिवाय माझ्या तरी पाहण्यात नाही .काही वाक्ये इथे देत आहे
>माणसाची नजर ज्या वस्तूकडे असते ,तीच वस्तू त्याला पहायची आहे ,तसं त्या माणसाकडे पाहणाऱ्या इतरांना वाटतं
>अंधारात भिंती दिसत नाहीत ,आखून बांधलेल्या खोल्या अमर्याद आकार धारण करतात ,त्यात हरवून जायला सोप जातं .
>कायम आजारी असलेल्या माणसाला जेव्हा ईतर कंटाळतात तेव्हा त्याचा तो किती कंटाळलेला असतो हे इतरांच्या लक्षातही येत नाही .माणसाच स्वताच्याच कंटाळ्यावर प्रेम असतं.
>रागवून फायदा नाही म्हणून रागवत नाही मी ,पण पुन्हा असले कोते (?) आरोप करू नकोस.माझ्या स्वभावातला एखादा धागा नसेल तुला समजलेला .समजावा अशी अपेक्षा नाही.एखाद्या कृतीमागचा आशय जाणून घ्यायला तुला सवड नसेल किंवा इच्छा नसेल तुझी.पण त्यावर तुझ्या अंदाजाने अन्याय तरी करू नकोस.
>आपल्याला हवा तेव्हा तिसरा माणूस न जाणे हाच नरक!
> As you write more and more personal it becomes more and more univarsal
>
ref for this sentences: http://www.mimarathi.net/node/9094
ReplyDeleteसमुद्राची ताकद टिटवीला समजत नाही.
आकाशाची व्याप्ती गरुडाला समजत नाही.
सुगंधाचं कोडं फ़ुलाला उमलत नाही.
एवढासा तू, त्याहुन एवढासा मी मला जिवनाचा अर्थ कसला विचारतोस?आणी त्याहीपेक्षा संभोगाचा अर्थ लावायचा असतो, हे तुला कोणी सांगितले?
पाणी म्हणजे एच टू ओ.इथचं सगळे थांबलेले आहेत.मुर्ख म्हणुन नव्हे तर जाणकार म्हणुन थांबले.
पृथ:करण पाण्याचं करायचं असतं, तहानेचं नाही हे त्यांना समजलं म्हणुन.
कोणता आनंद क्षणजीवी नाही?
दोन इंच लांबीच्या जिभेवर पदार्थ असतो तोवर चव. खाली उतरला की घास.
सुगंधाचं नातं नाकाशी.घशातुन आत गेल्यावर ति फ़क्त हवा.
खरं तर सगळ्या पंचेंद्रियांचं नातं रसिकतेशी नसुन तृप्तीशी असतं. तो क्षण संपला की रसीकता संपली.
इतर अनेक गरजांप्रमाणे "तृप्ती" जी एक गरज आहे.
जो गरजु आहे त्याला व्यवहार सांभाळावा लागतो.व्यवहार नेहमी साधतोच असं नाही.तो सत्यासारखा कटू असतो.
ज्या मनात रसिकता असते त्याच मनात कटूता निर्माण होते.
सध्या एकच वर्तमान्काळ सांभाळ.
Present tense is only tense, It takes care of past and future, If we look at it correct persepective